bir ANNELİK hikayesi..

Mayıs ayında birkaç günlüğüne biraz hasret gidermek birazda hava değişikliği ve İstanbul' dan uzaklaşmak için Kırklareli' ye ailemin yanına gittik. Hava yağışlı olduğundan çok fazla plan yapamasakta her fırsatta attık kendimizi dışarı. Kırklareli' yi görenler bilir çok gezebileceğiniz yada uzun uzun vakit geçirebileceğiniz yerler yok ne yazık ki! İşte bunlarıda düşünerek İstanbul' dan gelen arkadaşlarımızla soluğu Edirne' de aldık. Çocuklarla yapılacak en güzel şey açık hava park bahçe deyip tarihi yerlerini gezmek yerine Meriç Nehri kıyısına geçtik. Uzun zaman olmuştu gelmeyeli. Özlemişim sanırım, burası bana çok iyi geldi.

En iyi bildiğim yer Lalezar Restaurant'ın bahçesinde bu sefer çocuklarımızla uzun uzun güneşin, çimlerin keyfini sürdük. Daha erken gelmiş olsaydık ve haftasonunun yoğunluğu olmasaydı bütün günü burada geçirebilirdik. 

Edirne' ye yolu düşenler buraya uğramayı unutmamalı. Tarihi yerlerini gezin görün, ciğer seviyorsanız ciğer tava yiyin, sonra Meriç Nehri' nin kıyısında bir mola verin. Burası için çok plan yapmaya gerek yok. Alın çayınızı gazetenizi nehirin sakinliğini izleyin. Huzur veriyor insana! Ama giderken benim gibi fotoğraf makinanızı almayı unutmayın, pişman olursunuz. 

Yine de olabildiğince çok fotoğraf çekmişim.. Fikriniz olsun diye işte bir kaçı..

Nede olsa memleket işte. Bir başka seviyorum buraları:)

Son günlerde yaşananların üstüne yazıp yazmamakta kararsızdım. Soma' da yaşanan 'maden facia' sı için hala çok üzgün ve kızgınım. Olup biteni yaşananları hazmedemiyorum. Gördüklerim, dinlediklerim, okuduklarım bana fazlasıyla 'ağır' geldi bu olayda.

Hemen sıcağı sıcağına bugünle ilgili detayları yazmak istedim. Canım arkadaşım Yeşim'in _yani Nil's Mum ın:)_ konuşmacı olarak katılacağını öğrenince soluğu Bumerang Network ün düzenlediği Anneler Günü Şenliği'nde aldık. Her ne kadar hava muhalefetinden etkilensekte geçirdiğimiz 2 saat çok keyifliydi.

Baharın gelmesiyle tüm çocuklu aileler gibi bizimde açık hava planlarımız hız kazandı. Sahil kenarları, parklar, çay bahçeleri artık neresi olursa atıyoruz kendimizi sokağa. Eğer kalabalık bir grupla plan yapacaksak kahvaltı bizim en keyif aldığımız kısım☺️ Çocuklar koşuşup eğlenirken biz de haftanın yorgunluğunu atıyoruz üzerimizden.

Beylerbeyi Sarayı ve diğer tarihi mekanlar için millisaraylar.gov.tr den detaylı bilgilere ulaşabilirsiniz. 

Uzuuun bir aradan sonra 1 Mayıs la birlikte bu gün yeniden dönüş olsun istedim. Sanırım kendimi hazır hissediyorum. Artık Duru' nun büyümesiyle daha rahatım. Kendime, etrafıma daha çok vakit ayırabiliyorum.

• Uzun süre kendi başına oturabilir, eli doluyken emekleyebilir, tutunarak ayağa kalkabilir ve tekrar geri oturabilir: Duru neredeyse 2 aydır emekleme işini yaladı yuttu. 1 aydan beridir de tutunup rahat rahat kalkabiliyor, kalktığı yere geri dönmeyi de öğrendi. Öğrendi öğrenmesini de tüm ağlamalar zırlamalar da bu yüzden oluyor. İnsan gün boyunca hiç mi yorulmaz, hiç mi bıkmaz arkadaş? Anlamıyorum. Ben yoruluyorum izlemekten ama Duru yorulmuyor. Bir bakmışsın dikilmiş bir yerlere bakıp duruyor.. Erken yürüsün diye de merakım yok vallahi, beklesin biraz daha yahu, yetişemiyorum bu kadar harekete..
• Sesleri taklit eder, öğrendiklerini gösterir, ellerini parmaklarını iyice kontrol edebilir nesneleri kavrayabilir: Ne güzel geçen ay sevinmiştim güzel güzel heceleri söylüyor diye. Ne olduysa 2 haftadır heceleri unuttu seslere merak saldı.. ba-ba-ba, de-de-de, mam-ma lar nispeten azaldı. Başta gıcık olsamda üzülmüyorum.uuuu-uuu, aaa-aa seslerle parmak havada bir şeyler anlatmaya çalıştığının farkındayım çünkü. El sallıyor ya bitiyorum. Düşününce çok basit bir durum ama farkında olarak yapması insanı keyiflendiriyor. Duru gösteri yapmaktan hoşlanmıyor, bu kesin. Biri geldiğinde ''Hadi el salla, hadi alkış yap..''dedin mi hiç ilgilenmiyor. Ellerini de ilk doğduğundan beri iyi kullandığını düşünüyorum. Hatta sırf bunun için yenidoğan zamanında eldiven kullanmadım. Hep hissetmesini, ellerimi tutmasını istedim. Tutsun, hiç bırakmasın!!

• Oyuncaklarını benimser, sevdikleriyle birlikte oyun oynamaktan keyif alır, öğretildiğinde küplerle blog yapabilir ve kutusuna doldurabilir: Bu oyuncak benimseme meselesi bu ay gerçekten çok arttı. Hele ki bir Ayşe' miz var, görmelisiniz evlere şenlik. Resmen işkence ediyor, bizden kıskanıyor. Bebeğiyle konuşmaya başladık mı ne yaparsa yapsın bırakıp geri geliyor. Yalnız oynadığını hiç görmedim ancak yasak bir işin peşindeyse sesi çıkmıyor, onun dışında odada yalnız kalınca kıyametler koparır. Küp, lego konusuna henüz gelemedik. Evde var aslında ama henüz cesaret edemedim doğrusu. Çünkü ne bulursa ağzına sokuyor dişlerini kaşımak için. Sonrada canı yanıyor tabi. Ama araştırmalıyım belki yumuşak küpler vardır da ben görmemişimdir.
• Diğer çocuklara karşı daha ilgili, daha duyarlı olur, çevresindekilerin genel ruh halini anlar ve ona göre davranır: Duru'cuk bir değişik seviyor çocukları. Çığlık ata ata, saldırarak. Korkutuyor bazen hem çocukları hem beni. Aslında sevindiği için yapıyor ama sanki zarar verecekmiş gibi davranıyor. Öpüldüğü, boğuşulduğu zaman hiç sesini çıkarmıyor,çok memnun farkında sevildiğinin. Ama henüz kızmaları anlamıyor galiba ya da işine gelmiyor. Ne zaman ''yapma..!!'' desek umurunda olmuyor.
• Kendi kaşığını tutabilir ama henüz kullanamaz: Bu ay ödevimiz bu konu üstüne. Doktorumuz der ki ''Duru artık akşam yemeklerinde kendi yemeye çalışmalı, en azından kaşık tutmayı iyice öğrenmeli''. Gerçi bunun haberini geçen ay vermişti ama ben pek dikkate almamıştım. Ne yalan söyleyeyim hiç işime gelmedi. İyiydik biz böyle. Acıktımı gayet güzel silip süpürüyor. Zaten haftasonu kahvaltılarında hep yanımızda bizimle beraber salatalık,havuç,ekmek gibi zararsız,tehlikesiz şeyleri kemirip duruyor. Ama artık bir adım öteye geçiyoruz. Makarnalar, pilavlar, köfteler yapıp vermeliymişim. Ayy Duru bayılacak buna biliyorum..Yemek için değil ama oynamak için. Parçalayıp yere atıyor.. Şimdilik çözümü mama sandalyesinin altına koca bir örtü sermekte buldum. Bakalım ilerde neler olacak?

• Saklanan eşyaları fark eder, oyunun tekrarından sıkılır, önceki oyunları hatırlar: Geçtiğimiz günlerde oyuncaklarından birini battaniyesinin altına biraz fark ettirerek sakladım. Acaba ne yapar diye düşünürken dalga geçer gibi oyuncağı çıkardı, döndü gitti. Bir daha da yapmadım :) Bu Duru için oyun sayılmıyor anladım. Oyun oynatmak ilk yarım saat belki 1 saat süper. Daha sonra sıkıcı olabiliyor. Devamlı değişiklik istiyorlar. Aynı oyuncakla dakikalarca oynamıyor mesela. Hatta şu son zamanlarda oyuncaklarla oynamak yerine etrafı, çekmeceleri karıştırmayı tercih ediyor.
• İsmini duyduğunda dönüp bakar, komutları anlar, istediklerini işaret eder: Bu kısım tamamen keyfine bağlı. Canı isterse bakıyor, duyuyor, canı istemezse istersen 10 kere söyle hiç duymuyor.. Mama sandalyesine oturtmayı da sırf bu yüzden sevmiyorum. Oyalansın diye verdiğim ne varsa hepsini yere atıp arkasından viyaklıyor..